demonstro

Latine[+/-]

LUCEM DEMONSTRAT UMBRA

dēmōnstrō[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /deːˈmoːnstroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trō — morphologica: de-monstr-o

Notatio[+/-]

← Latine: dē- + mōnstrō (mōnstrāre)

Verbum transitivum[+/-]

dēmōnstr|ō, -āre, -āvī, -ātum ^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]

Aperte monstrare, quod digito fit, ostendere

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema	Vox activa
dēmōnstr-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dēmōnstrō	dēmōnstrem		dēmōnstrābam	dēmōnstrārem	dēmōnstrābō
II. sing.	dēmōnstrās	dēmōnstrēs	dēmōnstrā!	dēmōnstrābās	dēmōnstrārēs	dēmōnstrābis	dēmōnstrātō!
III. sing.	dēmōnstrat	dēmōnstret		dēmōnstrābat	dēmōnstrāret	dēmōnstrābit	dēmōnstrātō!
I. plur.	dēmōnstrāmus	dēmōnstrēmus		dēmōnstrābāmus	dēmōnstrārēmus	dēmōnstrābimus
II. plur.	dēmōnstrātis	dēmōnstrētis	dēmōnstrāte!	dēmōnstrābātis	dēmōnstrārētis	dēmōnstrābitis	dēmōnstrātōte!
III. plur.	dēmōnstrant	dēmōnstrent		dēmōnstrābant	dēmōnstrārent	dēmōnstrābunt	dēmōnstrantō!
Thema	Vox passiva
dēmōnstr-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dēmōnstror	dēmōnstrer		dēmōnstrābar	dēmōnstrārer	dēmōnstrābor
II. sing.	dēmōnstrāris	dēmōnstrēris	dēmōnstrāre!	dēmōnstrābāris	dēmōnstrārēris	dēmōnstrāberis	dēmōnstrātor!
III. sing.	dēmōnstrātur	dēmōnstrētur		dēmōnstrābātur	dēmōnstrārētur	dēmōnstrābitur	dēmōnstrātor!
I. plur.	dēmōnstrāmur	dēmōnstrēmur		dēmōnstrābāmur	dēmōnstrārēmur	dēmōnstrābimur
II. plur.	dēmōnstrāminī	dēmōnstrēminī	dēmōnstrāminī!	dēmōnstrābāminī	dēmōnstrārēminī	dēmōnstrābiminī	—
III. plur.	dēmōnstrantur	dēmōnstrentur		dēmōnstrābantur	dēmōnstrārentur	dēmōnstrābuntur	dēmōnstrantor!

Thema	Vox activa
dēmōnstrāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.	futurum exactum
I. sing.	dēmōnstrāvī	dēmōnstrāverim	dēmōnstrāveram	dēmōnstrāvissem	dēmōnstrāverō
II. sing.	dēmōnstrāvistī	dēmōnstrāveris	dēmōnstrāverās	dēmōnstrāvissēs	dēmōnstrāveris
III. sing.	dēmōnstrāvit	dēmōnstrāverit	dēmōnstrāverat	dēmōnstrāvisset	dēmōnstrāverit
I. plur.	dēmōnstrāvimus	dēmōnstrāverimus	dēmōnstrāverāmus	dēmōnstrāvissēmus	dēmōnstrāverimus
II. plur.	dēmōnstrāvistis	dēmōnstrāveritis	dēmōnstrāverātis	dēmōnstrāvissētis	dēmōnstrāveritis
III. plur.	dēmōnstrāvērunt dēmōnstrāvēre	dēmōnstrāverint	dēmōnstrāverant	dēmōnstrāvissent	dēmōnstrāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	dēmōnstrāre	dēmōnstrāvisse dēmōnstrāsse	dēmōnstrātūrum, -am, -um esse	dēmōnstrāns		dēmōnstrātūrus, -a, -um
Vox passiva	dēmōnstrārī	dēmōnstrātum, -am, -um esse	dēmōnstrātum īrī		dēmōnstrātus, -a, -um

Gerundium		Gerundivum			Supinum
dēmōnstrandī		dēmōnstrandus, -a, -um			dēmōnstrātum	dēmōnstrātū

Dictiones collatae[+/-]

mōnstrō, mōnstrāre

Composita

Collocationes

quod erat demonstrandum

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Aperte monstrare, quod digito fit, ostendere	dilatare ▼

Aperte monstrare, quod digito fit, ostendere	collabi ▲

Anglice: demonstrate (en), prove (en), show (en)
Dacoromane: demonstra (ro), dovedi (ro)
Esperantice: demonstri (eo)
Germanice: beweisen (de), darlegen (de), zeigen (de)

Discretiva

demonstro dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Lusitane[+/-]

demonstro[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
demonstro	prima singularis	praesens	activa	indicativus	demonstrar

Appellatio[+/-]

API: [dɨˈmõʃtɾu]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: de·mons·tro — morphologica: de-monstr-o

Fontes

↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 60 — “DĒMONSTRO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (de et monstro)”
↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 771 — “dē-monstro, āvi, ātum, 1. v. a.”
↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — dē-mōnstro, āvī, ātum, āre (tom. 1, p. 2034)
↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — demonstrare
↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — demonstro

[Forcellini-1] Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 60 — “DĒMONSTRO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (de et monstro)”

[Freund-2] Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 771 — “dē-monstro, āvi, ātum, 1. v. a.”

[Georges-3] Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — dē-mōnstro, āvī, ātum, āre (tom. 1, p. 2034)

[Langenscheidt-4] Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — demonstrare

[Olivetti-5] Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — demonstro

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

demonstro

Index

Latine[+/-]

dēmōnstrō[+/-]

Appellatio[+/-]

Notatio[+/-]

Verbum transitivum[+/-]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Verbum infinitum

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Collocationes

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Discretiva

Formae affines[+/-]

Lusitane[+/-]

demonstro[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Appellatio[+/-]

Fontes

Tabula navigationis

Quaerere