demonstrabat
Discretiva
demonstrabat dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
dēmōnstrābat | tertia singularis | imperfectum | activa | indicativus | dēmōnstrō (dēmōnstrāre) |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /deːmoːnsˈtraːbat/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·bat — morphologica: de-monstr-abat
Loci[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- Piperitis, quam et siliquastrum appellavimus, contra morbos comitiales bibitur. Castor et aliter demonstrabat: caule rubro et longo, densis geniculis, foliis lauri, semine albo, tenui, gustu piperis, utilem gingivis, dentibus, oris suavitati et ructibus. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XX, cap. 66, [174] — demonstrabat
- ↑ Vicicitatio: demonstrabat.