demonstrare

Discretiva

demonstrare dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: demonstrare

Formae affines

Latine

dēmōnstrāre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēmōnstrāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	dēmōnstrō
dēmōnstrāre	—	praesens	activa	infinitivus	dēmōnstrō

Appellatio

API: /deːmoːnsˈtraːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·re — morphologica: de-monstr-are

Dacoromane

demonstrare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
demonstrare	—	praesens	activa	infinitivus	demonstra substantiv.

Appellatio

API: /demonˈstrare/

Syllabificatio phonetica: de·mon·stra·re — morphologica: de-monstr-are

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• elephans homine obvio forte in solitudine et simpliciter oberrante clemens placidusque etiam demonstrare viam traditur; idem vestigio hominis animadverso prius quam homine intremescere insidiarum metu, subsistere ab olfactu, circumspectare, iras proflare nec calcare, sed erutum proximo tradere, illum sequenti, simili nuntio usque ad extremum, tunc agmen circumagi et reverti aciemque derigi. adeo omnium odori durare virus illud maiore ex parte ne nudorum quidem pedum. —Naturalis historia Plinii