demonstraverint

Discretiva

demonstraverint dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēmōnstrāverint	tertia pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	dēmōnstrō (dēmōnstrāre)
dēmōnstrāverint	tertia pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnsˈtraːwerint/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·ve·rint — morphologica: de-monstrav-erint

Formae aliae

• (Syncop.) dēmōnstrārint

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• in quibus aliter multa quam priores tradituri fatemur ea quoque illorum esse muneris qui primi vias quaerendi demonstraverint, modo ne quis desperet saecula proficere semper. —Naturalis historia Plinii