demonstrabit

E Victionario

Discretiva

demonstrabit dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dēmōnstrābit tertia singularis futurum activa indicativus dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Appellatio[+/-]

API: /deːmoːnsˈtraːbit/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·bit — morphologica: de-monstr-abit

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • cum ab austro vel coro aut favonio nocte serena fulgurabit, ventum et imbrem ex isdem regionibus demonstrabit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 81, [354] — demonstrabit
  2. Vicicitatio: demonstrabit.