aro

E Victionario

Latine[+/-]

arō[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈaroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·rō — morphologica: ar-o

Verbum transitivum [+/-]

ar|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. √ Terram aratro scindere seminandi causa
  2. (Latiori sensu) tractare agrum i. e. conserere, arare, stercorare et similia tamquam species complecti
  3. (Poet.) navigare (arare aquas)

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
ar- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. arō arem   arābam arārem arābō  
II. sing. arās arēs arā! arābās arārēs arābis arātō!
III. sing. arat aret   arābat arāret arābit arātō!
I. plur. arāmus arēmus   arābāmus arārēmus arābimus  
II. plur. arātis arētis arāte! arābātis arārētis arābitis arātōte!
III. plur. arant arent   arābant arārent arābunt arantō!
Thema Vox passiva
ar- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. aror arer   arābar arārer arābor  
II. sing. arāris arēris arāre! arābāris arārēris arāberis arātor!
III. sing. arātur arētur   arābātur arārētur arābitur arātor!
I. plur. arāmur arēmur   arābāmur arārēmur arābimur  
II. plur. arāminī arēminī arāminī! arābāminī arārēminī arābiminī —
III. plur. arantur arentur   arābantur arārentur arābuntur arantor!
Thema Vox activa
arāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. arāvī arāverim arāveram arāvissem arāverō
II. sing. arāvistī arāveris arāverās arāvissēs arāveris
III. sing. arāvit arāverit arāverat arāvisset arāverit
I. plur. arāvimus arāverimus arāverāmus arāvissēmus arāverimus
II. plur. arāvistis arāveritis arāverātis arāvissētis arāveritis
III. plur. arāvērunt arāverint arāverant arāvissent arāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		arāre arāvisse arātūrum,
-am, -um esse 		arāns   arātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		arārī arātum,
-am, -um esse 		arātum īrī   arātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
arandī arandus, -a, -um arātum arātū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Terram aratro scinderedilatare ▼
Terram aratro scinderecollabi ▲

Discretiva

aro dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Italice[+/-]

aro[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
aro prima singularis praesens activa indicativus arare
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /ˈaro/
Syllabificatio phonetica: a·ro — morphologica: ar-o

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 325 — “ĂRO, as, āvi, ātum, are, a. 1. a Graeco ἀρόω quod idem significat.”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 237 — “ăro, āvi, ātum, are, v. a. = ἀρόω”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — aro, āvi, ātum, āre (ἀρόω)) (tom. 1, p. 584)
  4. ↑ 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — arare
  5. ↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — aro
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=aro&oldid=211273"