arandi

Discretiva

arandi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
arandī	—	—	activa	gerundium­	genitivo	arō (arāre)

Forma	Modus flexurae	originis
arandī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi arandus
arandī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi arandus
arandī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi arandus
arandī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi arandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈrandiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·ran·dī — morphologica: ar-and-i

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Et quoniam de frugum terraeque generibus abunde diximus, nunc de arandi ratione dicemus, ante omnia Aegypti facilitate conmemorata. —Naturalis historia Plinii

saec. I.

• Pingues campi, qui diutius continent aquam, proscindendi sunt anni tempore iam incalescente, cum omnis herbas ediderint, neque adhuc earum semina maturuerint; sed tam frequentibus densisque sulcis arandi sunt, ut vix dignoscatur in utram partem vomer actus sit; quoniam sic omnes radices herbarum perruptae necantur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae