Jump to content

aratur

E Victionario

Discretiva

aratur dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
arātur tertia singularis praesens passiva indicativus arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /aˈraːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·rā·tur — morphologica: ar-atur

Loci

[+/-]
Marcus Terentius Varro
-116…-27
P. Ovidius Naso
-42…+18
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
C. Plinius Secundus
23-79
Isidorus Hispalensis
560-636
Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class.class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n.)

  • Quarto intervallo inter solstitium et caniculam plerique messem faciunt, quod frumentum dicunt quindecim diebus esse in vaginis, quindecim florere, quindecim exarescere, cum sit maturum. Arationes absolvi, quae eo fructuosiores fiunt, quo caldiore terra aratur. Si proscideris, offringi oportet, id est iterare, ut frangantur glaebae; prima enim aratione grandes glaebae ex terra scinduntur. —De agricultura Varronis [1][2]

class.  (8-12 p.C.n.)

  • denique cum meritis impleveris omnia, Caesar,
pars mihi de multis una canenda fuit,
utque trahunt oculos radiantia lumina solis,
traxissent animum sic tua facta meum.
arguor inmerito: tenuis mihi campus aratur;
illud erat magnae fertilitatis opus.
non ideo debet pelago se credere, siqua
audet in exiguo ludere cumba lacu. —Tristia Ovidii Nasonis [3][2]

class.

  • Cogitato, in hac civitate, in qua turba per latissima itinera sine intermissione defluens eliditur, quotiens aliquid obstitit, quod cursum eius velut torrentis rapidi moraretur, in qua tribus eodem tempore theatris caveae postulantur, in qua consumitur, quidquid terris omnibus aratur, quanta solitudo ac vastitas futura sit, si nihil relinquitur, nisi quod iudex severus absolvent. —Ad Neronem caesarem de clementia Senecae [4][2]

saec. I.

  • Item graciles clivi non sunt aestate arandi, sed circa Septembres Kalendas, quoniam si ante hoc tempus proscinditur, effeta et sine suco humus aestivo sole peruritur nullasque virium reliquias habet. Itaque optime inter Kalendas et Idus Septembris aratur ac subinde iteratur, ut primis pluviis aequinoctialibus conseri possit; neque in lira, sed sub sulco talis ager seminandus est. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [5][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • ubi siccae et graves aestates, terra cretosa aut gracilis, utilius inter solstitium et autumni aequinoctium aratur; ubi leves aestus, frequentes imbres, pingue herbosumque solum, ibi mediis caloribus. —Naturalis historia Plinii [6][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Versus autem vulgo vocati quia sic scribebant antiqui sicut aratur terra. A sinistra enim ad dexteram primum deducebant stilum, deinde convertebantur ab inferiore, et rursus ad dexteram versus; quos et hodieque rustici versus vocant. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [7][2]

saec. XII.

  • Sed femina, non per semetipsam, sed de viro infantem concipit, sicut nec terra per semetipsam, sed per agricolam aratur. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [8][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber primus, XXXII. — aratur
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 Vicicitatio: aratur.
  3. 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Tristia. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, versus 327 — aratur
  4. 4.0 4.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Neronem caesarem de clementia. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 1. 6, versus 1 — aratur
  5. 5.0 5.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber secundus. Caput IV. [11]  — aratur
  6. 6.0 6.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 49, [175] — aratur
  7. 7.0 7.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber VI. Caput XIV. [7] — aratur
  8. 8.0 8.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio sexta — aratur