Jump to content

arabit

E Victionario

Discretiva

arabit dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
arābit tertia singularis futurum activa indicativus arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /aˈraːbit/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·rā·bit — morphologica: ar-abit

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Circum oleas autumnitate ablaqueato et stercus addito. – Qui oletum saepissime et altissime miscebit, is tenuissimas radices exarabit. si male arabit, radices susum abibunt, crassiores fient et eo in radices vires oleae abibunt. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 30, [127] — arabit
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arabit.