praedico

E Victionario

Latine[+/-]

praedīcō (praedīcere)[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /prae̯ˈdiːkoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dī·cō — morphologica: prae-dic-o

Notatio[+/-]

← Latineprae et dīcō

Verbum transitivum[+/-]

praedīc|ō, -ere, praedīxī, praedictum

  1. Rem futuram dicere

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
praedīc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. praedīcō praedīcam   praedīcēbam praedīcerem praedīcam  
II. sing. praedīcis praedīcās praedīc! praedīcēbās praedīcerēs praedīcēs praedīcitō!
III. sing. praedīcit praedīcat   praedīcēbat praedīceret praedīcet praedīcitō!
I. plur. praedīcimus praedīcāmus   praedīcēbāmus praedīcerēmus praedīcēmus  
II. plur. praedīcitis praedīcātis praedīcite! praedīcēbātis praedīcerētis praedīcētis praedīcitōte!
III. plur. praedīcunt praedīcant   praedīcēbant praedīcerent praedīcent praedīcuntō!
Thema Vox passiva
praedīc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. praedīcor praedīcar   praedīcēbar praedīcerer praedīcar  
II. sing. praedīceris praedīcāris praedīcere! praedīcēbāris praedīcerēris praedīcēris praedīcitor!
III. sing. praedīcitur praedīcātur   praedīcēbātur praedīcerētur praedīcētur praedīcitor!
I. plur. praedīcimur praedīcāmur   praedīcēbāmur praedīcerēmur praedīcēmur  
II. plur. praedīciminī praedīcāminī praedīciminī! praedīcēbāminī praedīcerēminī praedīcēminī
III. plur. praedīcuntur praedīcantur   praedīcēbantur praedīcerentur praedīcentur praedīcuntor!
Thema Vox activa
praedīx- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. praedīxī praedīxerim praedīxeram praedīxissem praedīxerō
II. sing. praedīxistī praedīxeris praedīxerās praedīxissēs praedīxeris
III. sing. praedīxit praedīxerit praedīxerat praedīxisset praedīxerit
I. plur. praedīximus praedīxerimus praedīxerāmus praedīxissēmus praedīxerimus
II. plur. praedīxistis praedīxeritis praedīxerātis praedīxissētis praedīxeritis
III. plur. praedīxērunt praedīxerint praedīxerant praedīxissent praedīxerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
praedīcere praedīxisse praedictūrum,
-am, -um esse
praedīcēns   praedictūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
praedīcī praedictum,
-am, -um esse
praedictum īrī   praedictus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
praedīcendī praedīcendus, -a, -um praedictum praedictū

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Rem futuram diceredilatare ▼
Rem futuram dicerecollabi ▲

praedicō (praedicāre)[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈprae̯dikoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·di·cō — morphologica: prae-dic-o

Notatio[+/-]

← Latineprae et dicō

Verbum transitivum[+/-]

praedĭc|ō, -āre, -āvī, -ātum

  1. Annuntiare, palam profere.
  2. Magna voce aliquid dicere
  3. Commemorare cum laude

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
praedic- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. praedicō praedicem   praedicābam praedicārem praedicābō  
II. sing. praedicās praedicēs praedicā! praedicābās praedicārēs praedicābis praedicātō!
III. sing. praedicat praedicet   praedicābat praedicāret praedicābit praedicātō!
I. plur. praedicāmus praedicēmus   praedicābāmus praedicārēmus praedicābimus  
II. plur. praedicātis praedicētis praedicāte! praedicābātis praedicārētis praedicābitis praedicātōte!
III. plur. praedicant praedicent   praedicābant praedicārent praedicābunt praedicantō!
Thema Vox passiva
praedic- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. praedicor praedicer   praedicābar praedicārer praedicābor  
II. sing. praedicāris praedicēris praedicāre! praedicābāris praedicārēris praedicāberis praedicātor!
III. sing. praedicātur praedicētur   praedicābātur praedicārētur praedicābitur praedicātor!
I. plur. praedicāmur praedicēmur   praedicābāmur praedicārēmur praedicābimur  
II. plur. praedicāminī praedicēminī praedicāminī! praedicābāminī praedicārēminī praedicābiminī
III. plur. praedicantur praedicentur   praedicābantur praedicārentur praedicābuntur praedicantor!
Thema Vox activa
praedicāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. praedicāvī praedicāverim praedicāveram praedicāvissem praedicāverō
II. sing. praedicāvistī praedicāveris praedicāverās praedicāvissēs praedicāveris
III. sing. praedicāvit praedicāverit praedicāverat praedicāvisset praedicāverit
I. plur. praedicāvimus praedicāverimus praedicāverāmus praedicāvissēmus praedicāverimus
II. plur. praedicāvistis praedicāveritis praedicāverātis praedicāvissētis praedicāveritis
III. plur. praedicāvērunt praedicāverint praedicāverant praedicāvissent praedicāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
praedicāre praedicāvisse praedicātūrum,
-am, -um esse
praedicāns   praedicātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
praedicārī praedicātum,
-am, -um esse
praedicātum īrī   praedicātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
praedicandī praedicandus, -a, -um praedicātum praedicātū

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Annuntiaredilatare ▼
Annuntiarecollabi ▲
Magna voce aliquid diceredilatare ▼
Magna voce aliquid dicerecollabi ▲
Commemorare cum laudedilatare ▼
Commemorare cum laudecollabi ▲