praedicatur

E Victionario

Discretiva

praedicatur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

praedicātur[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praedicātur tertia singularis praesens passiva indicativus praedicō (praedicāre)
Appellatio[+/-]
API: /prae̯.diˈkaːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·di·cā·tur — morphologica: prae-dic-atur

praedīcātur[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praedīcātur tertia singularis praesens passiva coniunctivus praedīcō (praedīcere)
Appellatio[+/-]
API: /prae̯.diːˈkaːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dī·cā·tur — morphologica: prae-dic-atur

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

  • Atque hoc etiam loco M. Camurti et C. Caeserni damnatio praedicatur. O stultitiam! stultitiamne dicam an impudentiam singularem! Audetisne, cum ab ea muliere veniatis, facere istorum hominum mentionem? audetis excitare tanti flagitii memoriam non exstinctam illam quidem, sed repressam vetustate? Quo enim illi crimine peccatoque perierunt? Nempe quod eiusdem mulieris dolorem et iniuriam Vettiano nefario stupro sunt persecuti. —Pro M. Caelio oratio Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • huc pertinent peregrinae exercitationes et volutatio in caeno ac pectorosa cervicis repandae ostentatio. per omnia haec praedicatur sitis quaeri. iam vero quae in bibendo certamina, quae vasa adulteriis caelata, tamquam per se parum doceat libidines temulentia! —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Pro M. Caelio oratio. (The Latin Library): [71] — praedicatur
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: praedicatur.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus decimus, cap. 28, [140] — praedicatur