praedicat

Discretiva

praedicat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

praedicat

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praedicat	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	praedicō (praedicāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈprae̯dikat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·di·cat — morphologica: prae-dic-at

praedīcat

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praedīcat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	praedīcō (praedīcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯̯ˈdiːkat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·dī·cat — morphologica: prae-dic-at

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Hortorum Cato praedicat caules. hinc primum agricolae aestimabant prisci et sic statim faciebant iudicium, nequam esse in domo matrem familias – etenim haec cura feminae dicebatur –, ubi indiligens esset hortus, quippe e carnario aut macello vivendum e<sse>. —Naturalis historia Plinii