praedicatum

E Victionario

Discretiva

praedicatum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
praedicātum
supinum­ accusativo praedicō (praedicāre)
Forma Modus flexurae originis
praedicātum casus accusativus singularis · genus masculinum participii praedicātus
praedicātum casus nominativus singularis · genus neutrum participii praedicātus
praedicātum casus accusativus singularis · genus neutrum participii praedicātus
praedicātum casus vocativus singularis · genus neutrum participii praedicātus

Appellatio[+/-]

API: /prae̯̯diˈkaːtum/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·di·cā·tum — morphologica: prae-dicat-um

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • adtribuunt et hilaritatis effectum eidem potae in vino eumque, quem habuerit nepenthes illud praedicatum ab Homero, quod tristitia omnis aboleretur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 91, [159] — praedicatum
  2. Vicicitatio: praedicatum.