Jump to content

praedicatus

E Victionario

Latine

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /prae̯̯diˈkaːtus/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·di·cā·tus — morphologica: prae-dicat-us

Notatio

[+/-]
← Latine: praedicō

Participium

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
praedicātus
—
 perfectum passiva participium­ nominativo praedicō (praedicāre)

Declinatio

[+/-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. praedicātus praedicāta praedicātum nom. praedicātī praedicātae praedicāta
gen. praedicātī praedicātae praedicātī gen. praedicātōrum praedicātārum praedicātōrum
dat. praedicātō praedicātae praedicātō dat. praedicātīs praedicātīs praedicātīs
acc. praedicātum praedicātam praedicātum acc. praedicātōs praedicātās praedicāta
abl. praedicātō praedicātā praedicātō abl. praedicātīs praedicātīs praedicātīs
voc. praedicāte praedicāta praedicātum voc. praedicātī praedicātae praedicāta

Translationes

[+/-]
Participiumdilatare ▼
Participiumcollabi ▲

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • Frutex est et cytisus, ab Amphiloc<h>o Atheniense miris laudibus praedicatus pabulo omnium, aridus vero etiam suum, spondetque iugero eius annua HS MM vel mediocri solo reditus. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius decimus, cap. 47, [130] — praedicatus
  2. ↑ Vicicitatio: praedicatus.
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=praedicatus&oldid=205278"