Jump to content

adfero

E Victionario

Latine

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈadferoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: af·fe·rō — morphologica: ad-fer-o

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
← Latine: ad + ferō

Verbum transitivum

[+/-]

adfĕr|ō, -re, adtŭlī, adlātum

  1. Ferre rem ad locum.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
adfer- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. adferō adferam   adferēbam adferrem adferam  
II. sing. adfers adferās adfer! adferēbās adferrēs adferēs adfertō!
III. sing. adfert adferat   adferēbat adferret adferet adfertō!
I. plur. adferimus adferāmus   adferēbāmus adferrēmus adferēmus  
II. plur. adfertis adferātis adferte! adferēbātis adferrētis adferētis adfertōte!
III. plur. adferunt adferant   adferēbant adferrent adferent adferuntō!
Thema Vox passiva
adfer- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. adferor adferar   adferēbar adferrer adferar  
II. sing. adferris adferāris — adferēbāris adferrēris adferēris —
III. sing. adfertur adferātur   adferēbātur adferrētur adferētur —
I. plur. adferimur adferāmur   adferēbāmur adferrēmur adferēmur  
II. plur. adferiminī adferāminī — adferēbāminī adferrēminī adferēminī —
III. plur. adferuntur adferantur   adferēbantur adferrentur adferentur —
Thema Vox activa
adtul- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. adtulī adtulerim adtuleram adtulissem adtulerō
II. sing. adtulistī adtuleris adtulerās adtulissēs adtuleris
III. sing. adtulit adtulerit adtulerat adtulisset adtulerit
I. plur. adtulimus adtulerimus adtulerāmus adtulissēmus adtulerimus
II. plur. adtulistis adtuleritis adtulerātis adtulissētis adtuleritis
III. plur. adtulērunt adtulerint adtulerant adtulissent adtulerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		adferre adtulisse adlātūrum,
-am, -um esse 		adferēns   adlātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		adferrī adlātum,
-am, -um esse 		adlātum īrī   adlātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
adferendī adferendus, -a, -um adlātum adlātū

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

Composita

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Ferre rem ad locumdilatare ▼
Ferre rem ad locumcollabi ▲

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43		Vitruvius ca. -30/-22Titus Livius -58/+17
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Vix enim spero mihi hunc veniam daturum, etsi multa adfero iusta ad impetrandum. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

class.

  • Novitas populum cum avertisset, conspexit eum Alexander. admirans ei iussit locum dari, ut accederet, interrogavitque, quis esset. at ille: ‘Dinocrates’, inquit, ‘architectus Macedo, qui ad te cogitationes et formas adfero dignas tuae claritati. namque Athon montem formavi in statuae virilis figuram, cuius manu laeva designavi civitatis amplissimae moenia, dextera pateram, quae exciperet omnium fluminum, quae sunt in eo monte, aquam, ut inde in mare profunderetur’. —De architectura Vitruvii [3][2]

class.

  • Postquam nec ab Romanis vobis ulla est spes nec vestra vos iam aut arma aut moenia satis defendunt, pacem adfero ad vos magis necessariam quam aequam. —Ab urbe condita Titi Livii [4][2]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber nonus. Ep. 15 [3] — adfero
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: adfero.
  3. ↑ 3.0 3.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber secundus, praefatio. [2] — adfero
  4. ↑ 4.0 4.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXI, caput 13, [4] — adfero
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=adfero&oldid=210590"