conferre

E Victionario

Discretiva

conferre dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnferre secunda singularis praesens passiva imperativus cōnferō
cōnferre
praesens activa infinitivus cōnferō

Appellatio[+/-]

API: /koːnˈferre/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fer·re — morphologica: con-fer-re

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Verumque est ad ipsam curandi rationem nihil plus conferre quam experientiam. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • conferre aliquid et candori in mulierum cute existimatur. Poppaea certe, Domiti Neronis coniunx, quingentas per omnia secum fetas trahens, balnearum etiam solio totum corpus illo lacte macerabat, extendi quoque cutem credens. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, prooemium. [[47] ] — conferre
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: conferre.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 96, [238] — conferre