amo

Latine

Appellatio

amō

API: /amoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mō — morphologica: am-o

Notatio

← A lingua prisca Indoeuropaea *am-. Vide radicem am.

Cf. am-ma (in ore infantium) etiam ac ma-ma (mamma, mater).

Verbum transitivum

ăm|ō, -āre, -āvi, -ātum

1. Sentire amorem pro aliquo;
   1. Existimare cum affectione vel bona voluntate.
   2. Existimare cum affectione ardenti devotaque, ut sexus unum pro altero.
2. Exprimere gratias
3. satis habere
4. Esse obligatus
5. (In usibus variis) condicionibus faustis egeo

   Haec planta loca umbrosa amat.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
am-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	amō	amem		amābam	amārem	amābō
II. sing.	amās	amēs	amā!	amābās	amārēs	amābit	amātō!
III. sing.	amat	amet		amābat	amāret	amābit	amātō!
I. plur.	amāmus	amēmus		amābāmus	amārēmus	amābimus
II. plur.	amātis	amētis	amāte!	amābātis	amārētis	amābitis	amātōte!
III. plur.	amant	ament		amābant	amārent	amābunt	amantō!
Thema	Vox passiva
am-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	amor	amer		amābar	amārer	amābor
II. sing.	amāris	amēris	amāre!	amābāris	amārēris	amāberis	amātor!
III. sing.	amātur	amētur		amābātur	amārētur	amābitur	amātor!
I. plur.	amāmur	amēmur		amābāmur	amārēmur	amābimur
II. plur.	amāminī	amēminī	amāminī!	amābāminī	amārēminī	amābiminī	—
III. plur.	amantur	amentur		amābantur	amārentur	amābuntur	amantor!

Thema	Vox activa
amāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	amāvī	amāverim	amāveram	amāvissem	amāverō
II. sing.	amāvistī	amāveris	amāverās	amāvissēs	amāveris
III. sing.	amāvit	amāverit	amāverat	amāvisset	amāverit
I. plur.	amāvimus	amāverimus	amāverāmus	amāvissēmus	amāverimus
II. plur.	amāvistis	amāveritis	amāverātis	amāvissētis	amāveritis
III. plur.	amāvērunt	amāverint	amāverant	amāvissent	amāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	amāre	amāvisse	amātūrum, -am, -um esse	amāns		amātūrus, -a, -um­
Vox passiva	amārī	amātum, -am, -um esse	amātum īrī		amātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
amandī		amandus, -a, -um			amātum	amātū

Usus

• te amo
  • Anglice — I love you
  • Germanice — ich liebe dich (significans amandum concubinum vel amicum vel rem agendam: ich liebe das Singen; ich liebe es zu singen)
  • Italice — ti amo
  • Lusitane — amo-te
• amabo te (idioma)

• • Anglice — please
  • Arabice — من فضلك
  • Lusitane — por favor
  • Hispanice — por favor
  • Graeca — παρακαλω
  • Italice — per favore
  • Turcice — lütfen

Dictiones collatae

• amor
• amōrābundus
• amōrātus
• amōrifer
• amōrificus

Collocationes

• amare aliquem ex animo
• ama et fac quod vis! (Augustinus)

Dictiones derivatae

• amābilis, amābiliter
• amābilitās
• amandus
• amāns, amanter
• amāsco, amāscere
• amāsius
• amātio
• amātor, amātōrculus
• amātōrius, amātōriē
• amātrīx
• amāturio, amāturīre

Translationes

Sentire amorem pro aliquo

• Anglice: love (en)
• Bohemice: milovat (cs)
• Dacoromane: iubi (ro)
• Francogallice: aimer (fr)
• Germanice: lieben (de)

• Graeca Antiqua: φιλέω (philéō) (amare amice), ἐράω (eráō) (amare sexualiter)
• Hispanice: amar (es)
• Italice: amare (it)
• Lusitane: amar (pt)
• Ruthenice: любить (ru) (ljubitʹ)