amavisse

Discretiva

amavisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
amāvisse	—	perfectum	activa	infinitivus	amō (amāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /amaːˈwisse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mā·vis·se — morphologica: amav-isse

Formae aliae

• (Syncop.) amāsse

Usus

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

• Ego statim ut tua scripta legi, doctissime Lipsi, non potui non te amare, et ita crevit amor in te meus, ut audeam affirmare neminem unquam me magis amavisse. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Epistola DCXLI. Flaminius Morus Eximio Viro Iusto Lipsio S. D. Lovanium.