habeo

Latine

Appellatio

habeō

API: /ˈhabeoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ha·be·ō — morphologica: hab-eo

Notatio

← Protindeuropaee *ghabh-ē-

Verbum temporale

hăb|ĕō, -ēre, -ŭī, -ĭtum

1. Possidere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
hab-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	habeō	habeam		habēbam	habērem	habēbō
II. sing.	habēs	habeās	habē!	habēbās	habērēs	habēbis	habētō!
III. sing.	habet	habeat		habēbat	habēret	habēbit	habētō!
I. plur.	habēmus	habeāmus		habēbāmus	habērēmus	habēbimus
II. plur.	habētis	habeātis	habēte!	habēbātis	habērētis	habēbitis	habētōte!
III. plur.	habent	habeant		habēbant	habērent	habēbunt	habentō!
Thema	Vox passiva
hab-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	habeor	habear		habēbar	habērer	habēbor
II. sing.	habēris	habeāris	habēre!	habēbāris	habērēris	habēberis	habētor!
III. sing.	habētur	habeātur		habēbātur	habērētur	habēbitur	habētor!
I. plur.	habēmur	habeāmur		habēbāmur	habērēmur	habēbimur
II. plur.	habēminī	habeāminī	habēminī!	habēbāminī	habērēminī	habēbiminī	—
III. plur.	habentur	habeantur		habēbantur	habērentur	habēbuntur	habentor!

Thema	Vox activa
habu-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	habuī	habuerim	habueram	habuissem	habuerō
II. sing.	habuistī	habueris	habuerās	habuissēs	habueris
III. sing.	habuit	habuerit	habuerat	habuisset	habuerit
I. plur.	habuimus	habuerimus	habuerāmus	habuissēmus	habuerimus
II. plur.	habuistis	habueritis	habuerātis	habuissētis	habueritis
III. plur.	habuērunt	habuerint	habuerant	habuissent	habuerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	habēre	habuisse	habitūrum, -am, -um esse	habēns		habitūrus, -a, -um­
Vox passiva	habērī	habitum, -am, -um esse	habitum īrī		habitus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
habendī		habendus, -a, -um			habitum	habitū

Dictiones collatae

Collocationes

• habemus papam

Dictiones derivatae

• abhibeō, abhibēre
• adhibeō, adhibēre
• antehabeō, antehabēre
• cohibeō, cohibēre
• dehibeō, dehibēre
• diribeō, diribēre (← “dis-habēre”)
• exhibeō, exhibēre
• habitus
• inhibeō, inhibēre
• perhibeō, perhibēre
• posthabeō, posthabēre
• praehibeō, praehibēre, praebeō, praebēre
• prohibeō, prohibēre
• redhibeō, redhibēre

Translationes

Possidere

• Anglice: have (en)
• Bohemice: mít (cs)
• Croate: imati (hr)
• Dacoromane: avea (ro)
• Francogallice: avoir (fr)
• Germanice: haben (de)
• Graeca Antiqua: ἔχω (echō)

• Hispanice: tener (es)
• Islandice: hafa (is)
• Italice: avere (it)
• Lusitane: ter (pt)
• Polonice: mieć (pl)
• Ruthenice: иметь (ru) (imetʹ)
• Suecice: ha (sv)