exhibeo

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /eksˈhibeoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ex·hi·be·ō — morphologica: ex-hib-eo

Notatio[+/-]

ex + habeō

Verbum transitivum[+/-]

exhib|ĕō, -ēre, -ŭī, -ĭtum

  1. Extra secretum habere.
  2. Ante iudicem sistere.
  3. (Fig.) in publicum producere, et vivendi tangendique hominis facultatem praebere.[1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
exhib- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. exhibeō exhibeam   exhibēbam exhibērem exhibēbō  
II. sing. exhibēs exhibeās exhibē! exhibēbās exhibērēs exhibēbis exhibētō!
III. sing. exhibet exhibeat   exhibēbat exhibēret exhibēbit exhibētō!
I. plur. exhibēmus exhibeāmus   exhibēbāmus exhibērēmus exhibēbimus  
II. plur. exhibētis exhibeātis exhibēte! exhibēbātis exhibērētis exhibēbitis exhibētōte!
III. plur. exhibent exhibeant   exhibēbant exhibērent exhibēbunt exhibentō!
Thema Vox passiva
exhib- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. exhibeor exhibear   exhibēbar exhibērer exhibēbor  
II. sing. exhibēris exhibeāris exhibēre! exhibēbāris exhibērēris exhibēberis exhibētor!
III. sing. exhibētur exhibeātur   exhibēbātur exhibērētur exhibēbitur exhibētor!
I. plur. exhibēmur exhibeāmur   exhibēbāmur exhibērēmur exhibēbimur  
II. plur. exhibēminī exhibeāminī exhibēminī! exhibēbāminī exhibērēminī exhibēbiminī
III. plur. exhibentur exhibeantur   exhibēbantur exhibērentur exhibēbuntur exhibentor!
Thema Vox activa
exhibu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. exhibuī exhibuerim exhibueram exhibuissem exhibuerō
II. sing. exhibuistī exhibueris exhibuerās exhibuissēs exhibueris
III. sing. exhibuit exhibuerit exhibuerat exhibuisset exhibuerit
I. plur. exhibuimus exhibuerimus exhibuerāmus exhibuissēmus exhibuerimus
II. plur. exhibuistis exhibueritis exhibuerātis exhibuissētis exhibueritis
III. plur. exhibuērunt exhibuerint exhibuerant exhibuissent exhibuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
exhibēre exhibuisse exhibitūrum,
-am, -um esse
exhibēns   exhibitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
exhibērī exhibitum,
-am, -um esse
exhibitum īrī   exhibitus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
exhibendī exhibendus, -a, -um exhibitum exhibitū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 353 — “EXHĬBĔO, hĭbes, hĭbŭi, hĭbĭtum, hĭbere, a. 2.”