inhibeo

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /inˈhibeoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·hi·be·ō — morphologica: in-hib-eo

Notatio[+/-]

in- + habeō

Verbum transitivum[+/-]

inhib|ĕō, -ēre, -ŭī, -ĭtum

  1. (Ab in privativa) rem coeptam, ne ultra progrediatur, impedire, sistere.[1]
  2. (Fig.) impedīre.
  3. (Ab in intentiva)} operam dare alicui rei perficiendae, atque hinc est facere, exsequi, perficere, habere, exercere, uti, adhibere.[1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
inhib- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. inhibeō inhibeam   inhibēbam inhibērem inhibēbō  
II. sing. inhibēs inhibeās inhibē! inhibēbās inhibērēs inhibēbis inhibētō!
III. sing. inhibet inhibeat   inhibēbat inhibēret inhibēbit inhibētō!
I. plur. inhibēmus inhibeāmus   inhibēbāmus inhibērēmus inhibēbimus  
II. plur. inhibētis inhibeātis inhibēte! inhibēbātis inhibērētis inhibēbitis inhibētōte!
III. plur. inhibent inhibeant   inhibēbant inhibērent inhibēbunt inhibentō!
Thema Vox passiva
inhib- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. inhibeor inhibear   inhibēbar inhibērer inhibēbor  
II. sing. inhibēris inhibeāris inhibēre! inhibēbāris inhibērēris inhibēberis inhibētor!
III. sing. inhibētur inhibeātur   inhibēbātur inhibērētur inhibēbitur inhibētor!
I. plur. inhibēmur inhibeāmur   inhibēbāmur inhibērēmur inhibēbimur  
II. plur. inhibēminī inhibeāminī inhibēminī! inhibēbāminī inhibērēminī inhibēbiminī
III. plur. inhibentur inhibeantur   inhibēbantur inhibērentur inhibēbuntur inhibentor!
Thema Vox activa
inhibu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. inhibuī inhibuerim inhibueram inhibuissem inhibuerō
II. sing. inhibuistī inhibueris inhibuerās inhibuissēs inhibueris
III. sing. inhibuit inhibuerit inhibuerat inhibuisset inhibuerit
I. plur. inhibuimus inhibuerimus inhibuerāmus inhibuissēmus inhibuerimus
II. plur. inhibuistis inhibueritis inhibuerātis inhibuissētis inhibueritis
III. plur. inhibuērunt inhibuerint inhibuerant inhibuissent inhibuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
inhibēre inhibuisse inhibitūrum,
-am, -um esse
inhibēns   inhibitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
inhibērī inhibitum,
-am, -um esse
inhibitum īrī   inhibitus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
inhibendī inhibendus, -a, -um inhibitum inhibitū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Rem coeptam, ne ultra progrediatur, sisteredilatare ▼
Rem coeptam, ne ultra progrediatur, sisterecollabi ▲
Impediredilatare ▼
Impedirecollabi ▲
Operam dare alicui rei perficiendae, utidilatare ▼
Operam dare alicui rei perficiendae, uticollabi ▲

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 842 — “ĬNHĬBĔO, hĭbes, hĭbŭi, hĭbĭtum, hĭbere, a. 2.”