titillatus

Latine[+/-]

tītillātus[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /tiːtilˈlaːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·tus — morphologica: titillat-us

Notatio[+/-]

← Latine: tītillō (tītillāre)

Participium[+/-]

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
tītillātus	—	perfectum	passiva	participium	nominativo	tītillō (tītillāre)

* ^[1]^[2]

Declinatio[+/-]

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	tītillātus	tītillāta	tītillātum	nom.	tītillātī	tītillātae	tītillāta
gen.	tītillātī	tītillātae	tītillātī	gen.	tītillātōrum	tītillātārum	tītillātōrum
dat.	tītillātō	tītillātae	tītillātō	dat.	tītillātīs	tītillātīs	tītillātīs
acc.	tītillātum	tītillātam	tītillātum	acc.	tītillātōs	tītillātās	tītillāta
abl.	tītillātō	tītillātā	tītillātō	abl.	tītillātīs	tītillātīs	tītillātīs
voc.	tītillāte	tītillāta	tītillātum	voc.	tītillātī	tītillātae	tītillāta

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

Etenim sic ille cognovit figmentum nostrum, et ita usque ad noctem, id est, usque ad mortis tribulationem sui renes increpuerunt eum, ut experimento sciret, id quod nullo unquam passibili modo titillatus est, non ex ipsa carnis natura, sed ex divinitate esse, quae a dextris erat. —De Trinitate et operibus eius Ruperti Tuitiensis (1070-1129). In Exodum commentariorum.

Translationes[+/-]

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: tickled (en), titillated (en)
Germanice: gekitzelt (de), gereizt (de)

Nomen substantivum[+/-]

tītillāt|us, -ūs masc. ^[3]^[4]^[5]^[6]

Actus titillandi.

Declinatio[+/-]

m.	sing.	plur.
nom.	tītillātus	tītillātūs	I
gen.	tītillātūs	tītillātuum	II
dat.	tītillātuī	tītillātibus	III
acc.	tītillātum	tītillātūs	IV
abl.	tītillātū	tītillātibus	VI
voc.	tītillātus	tītillātūs	V

Usus[+/-]

Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

Eos autem, qui faucium influxione vexantur, sive quod Graeci branchos, quam nos raucitatem vocamus, sequitur pruritus quidam secundum fauces atque titillatus, vox obtusa et gravis et impedita locutio, ut se praefocari sentiant aegrotantes, aliquando etiam tussicula et transvoratio difficilis. —Tardarum passionum libri V Caelii Aureliani (fl.c.400). Liber secundus. De influxione, quam Graeci catarrhon vocant.

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

tītillātiō, tītillāmentum

Translationes[+/-]

Actus titillandi	dilatare ▼

Actus titillandi	collabi ▲

Anglice: a tickling (en)
Francogallice: chatouillement (fr) m
Germanice: Kitzeln (de) n
Italice: solletico (it) m, titillamento (it) m

Discretiva

titillatus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

tītillātūs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma	Modus flexurae	originis
tītillātūs	casus genitivus singularis	substantivi tītillātus
tītillātūs	casus nominativus pluralis	substantivi tītillātus
tītillātūs	casus accusativus pluralis	substantivi tītillātus
tītillātūs	casus vocativus pluralis	substantivi tītillātus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /tiːtilˈlaːtuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·la·tūs — morphologica: titill-us

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 737 — “TĪTILLĀTUS, a, um, particip. V. TITILLO
↑ ^2.0 ^2.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — TITILLATUS200
↑ ^3.0 ^3.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 737 — “TĪTILLĀTUS, us, m. 4. (titillo) titillatio
↑ ^4.0 ^4.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 456 — “tītillatus, ūs, m. [titillo]”
↑ ^5.0 ^5.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — tītillātus, ūs, m. (titillo) (tom. 2, p. 3136)
↑ ^6.0 ^6.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — TITILLATUS100

[Forcellini-2-1] 1.0 ^1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 737 — “TĪTILLĀTUS, a, um, particip. V. TITILLO

[Olivetti-2-2] 2.0 ^2.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — TITILLATUS200

[Forcellini-3] 3.0 ^3.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 737 — “TĪTILLĀTUS, us, m. 4. (titillo) titillatio

[Freund-4] 4.0 ^4.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 456 — “tītillatus, ūs, m. [titillo]”

[Georges-5] 5.0 ^5.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — tītillātus, ūs, m. (titillo) (tom. 2, p. 3136)

[Olivetti-6] 6.0 ^6.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — TITILLATUS100

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]