titillatas

Discretiva

titillatas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tītillātās	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii tītillātus

Appellatio

API: /tiːtilˈlaːtaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·tās — morphologica: titillat-as

Usus

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

• Haec plenis nubilis annis, dum hinnientium procorum alloquiis, pluries quam virgineo par erat pudori, titillatas aures blande praeberet, a genitrice suae prolis sollicita saepius atque acrius reprehenditur. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Epistola DCCCXX. Franciscus Tregianus.