titillatae

E Victionario

Discretiva

titillatae dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
tītillātae casus genitivus singularis · genus femininum participii tītillātus
tītillātae casus dativus singularis · genus femininum participii tītillātus
tītillātae casus nominativus pluralis · genus femininum participii tītillātus
tītillātae casus vocativus pluralis · genus femininum participii tītillātus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /tiːtilˈlaːtae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·tae — morphologica: titillat-ae

Usus[+/-]

Latinitas nova

saec. XVII.

  • dicuntur humores, quando impetuose in corpore discurrunt, nec locum quiescendi inveniunt, hominemque lacessunt et vellicant, atque ei nullam quietem indulgent: voce sumpta a quadrupedibus, foeminis praecipue, quae a semine titillatae, et effrenato libidinis impetu concitatae, in venerem ruunt, ut quasi furere aut oestro percitae stare loco nesciant, ut liquet ex Aristotele, 6. de histor. Aninim. cap. 18. et alibi. —Institutionum Medicinae Libri V Danielis Sennerti (1572-1637). Libri quinti part. II. Sectio I. De Indicatione Praeservatoria.