titillata

Discretiva

titillata dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

tītillāta

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tītillāta	casus nominativus singularis · genus femininum	participii tītillātus
tītillāta	casus vocativus singularis · genus femininum	participii tītillātus
tītillāta	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii tītillātus
tītillāta	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii tītillātus
tītillāta	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii tītillātus

Appellatio

API: /tiːtilˈlaːta/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·ta — morphologica: titillat-a

tītillātā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tītillātā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii tītillātus

Appellatio

API: /tiːtilˈlaːtaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·tā — morphologica: titillat-a

Usus

Latinitas postclassica

saec. V.

• inter quos splendentis formae habitusque femina ac promptae ubertatis ornatibus opulenta virgini salutata usque in eius osculum confisa pervenit: sed mirabatur illa obsequentium multitudo, quae, sicut Syrus quidam astruit, in numero duorum milium fuerat constituta, quod femina, quam Etrusci dicebant ipsi denuptam fuisse Cyllenio, nulla prorsus invidia titillata virginem complexa constrinxerat. —De nuptiis Philologiae et Mercurii Martiani Capellae (fl. 450). Liber II.

Italice

titillata

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
titillata	forma singularis · genus femininum	adiectivi titillato

Appellatio

API: /titilˈlata/

Syllabificatio phonetica: ti·til·la·ta — morphologica: titillat-a