titillata

E Victionario

Discretiva

titillata dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

tītillāta[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
tītillāta casus nominativus singularis · genus femininum participii tītillātus
tītillāta casus vocativus singularis · genus femininum participii tītillātus
tītillāta casus nominativus pluralis · genus neutrum participii tītillātus
tītillāta casus accusativus pluralis · genus neutrum participii tītillātus
tītillāta casus vocativus pluralis · genus neutrum participii tītillātus
Appellatio[+/-]
API: /tiːtilˈlaːta/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·ta — morphologica: titillat-a

tītillātā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
tītillātā casus ablativus singularis · genus femininum participii tītillātus
Appellatio[+/-]
API: /tiːtilˈlaːtaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·tā — morphologica: titillat-a

Usus[+/-]

Latinitas postclassica

saec. V.

  • inter quos splendentis formae habitusque femina ac promptae ubertatis ornatibus opulenta virgini salutata usque in eius osculum confisa pervenit: sed mirabatur illa obsequentium multitudo, quae, sicut Syrus quidam astruit, in numero duorum milium fuerat constituta, quod femina, quam Etrusci dicebant ipsi denuptam fuisse Cyllenio, nulla prorsus invidia titillata virginem complexa constrinxerat. —De nuptiis Philologiae et Mercurii Martiani Capellae (fl. 450). Liber II.

Italice[+/-]

titillata[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
titillata forma singularis · genus femininum adiectivi titillato
Appellatio[+/-]
API: /titilˈlata/
Syllabificatio phonetica: ti·til·la·ta — morphologica: titillat-a