Jump to content

titillare

E Victionario

Discretiva

titillare dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
tītillāre secunda singularis praesens passiva imperativus tītillō (tītillāre)
tītillāre
praesens activa infinitivus tītillō

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /tiːtilˈlaːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·re — morphologica: titill-are

Loci

[+/-]
T. Lucretius Carus
–95…–55
Lucius Annaeus Seneca -3/+65
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Sunt etiam quae iam nec levia iure putantur
esse neque omnino flexis mucronibus unca,
sed magis angellis paulum prostantibus, ut quae
titillare magis sensus quam laedere possint,
fecula iam quo de genere est inulaeque sapores. —De rerum natura Lucretii [1][2]

class.

  • Sic consolamur crustulo pueros, sic infantium fletum infuso lacte conpescimus. “Ne illo quidem tempore, quo filius ardet aut amicus expirat, cessare pateris voluptatem, sed ipsum vis titillare maerorem? Utrum honestius dolor ab animo summovetur an voluptas ad dolorem quoque admittitur?” —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [3][2]
  • Ego mehercules titillare non desinam et ludos mihi ex istis subtilibus ineptus facere. Iustitia et fortitudo, si animalia sunt, certe terrestria sunt. Omne animal terrestre alget, esurit, sitit; ergo iustitia alget, fortitudo esurit, clementia sitit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [4]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber secundus, versus 429 — titillare
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: titillare.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 15. 99, versus 27 — titillare
  4. Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 19. 113, versus 21 — titillare