sol

Latine

Appellatio

•    

  
   API: /soːl/ (classice)

Notatio

← Protindeuropaee *suH₂el.

Nomen substantivum

sōl, -is m

1. √ Orbis luminosus, cuius lux diem constituit, cuiusque absentia noctem; corpus centrale circum quod terra et planetae revolvunt, a quo in orbitis habiti sunt, et a quo lucem caloremque recipiunt.
2. Lux vel calor solis.
3. Imago solis; parhelium.
4. → dies

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	sōl	sōlēs	I
gen.	sōlis	sōlum	II
dat.	sōlī	sōlibus	III
acc.	sōlem	sōlēs	IV
abl.	sōle	sōlibus	VI
voc.	sōl	sōlēs	V

Dictiones collatae

• luna

Dictiones derivatae

• solaris
• solarium

Collocationes

• sol oriens vel solis ortus
• sol occidens vel solis occasus
• dies solis
• solis gemma
• Solis insula
• Solis fons
• Solis promunturium
• Solis oppidum

Translationes

Anglice sun  — the sun is a mass of incandescent gas, “sol massa est gasii incandescentis” Armenice Արեգակ (Aregak) Batave zon fem. Catalane sol masc. Francogallice soleil masc. Germanice Sonne fem. Graeca Antiqua ἥλιος (hēlios, masc.) Hispanice sol masc.

Iaponice 日 (hi) Islandice sól fem. Italice sole masc. Lusitane sol masc. Polonice słońce neut. Ruthenice солнце (solnce, neut.) Sinice 日 (rì)

Formae affines

sol etiam dictio est in aliis linguis:

• Anglice: sol
• Hispanice: sol