ἥλιος
Appellatio
[+/-]- /hɛ́ːlios/ (prisce)
- /ˈilios/
Formae aliae
[+/-]- ἠέλιος (antique)
Notatio
[+/-]A *hᾱϝελιος; confer Dorice ἀέλιος (aëlios), Cretice ἀβέλιος (avelios, *ἀϝελιος), a lingua prisca Indoeuropaea *seH₂wel-yo-, a *suH₂el, “sol.”
Nomen substantivum
[+/-]ἥλι|ος, ὁ masc.
- sol (-is, masc.) ||
Declinatio
[+/-]| sing. | dual. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | ἥλιος | ἡλίω | ἥλιοι |
| gen. | ἡλίου | ἡλίοιν | ἡλίων |
| dat. | ἡλίῳ | ἡλίοιν | ἡλίοις |
| acc. | ἥλιον | ἡλίω | ἡλίους |
| voc. | ἥλιε | ἡλίω | ἥλιοι |