planeta

Latine

Formae aliae

• planetes (-is, m.)
• planes (-etis, m.)

Notatio

“[Stella] errans”, a Palaeograece πλανήτης (planētēs, erro, vagus) ← πλάνης (planēs).

Nomen substantivum

plănēt|a, -ae masc.

1. √ (p.class.) Magnum corpus caeleste quod circum solem (vel stellam) in orbita volvit; a cometa differt in comam carendo, et in orbitam minus eccentron habendo.

   ¶ De quibus corporibus quae vocanda sunt "planeta" discrepat: saepe corpora minora quam Pluto non admissa sunt in hanc categoriam. Nonnumquam dicitur et Pluto nimium parvus est ut planeta esse. A plerisque astronomis novem planetae nostri systematis solaris agnoscuntur, nempe Mercurius, Venus, Terra, Mars, Iuppiter, Saturnus, Uranus, Neptunus, et Pluto.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	planēta	planētae	I
gen.	planētae	planētārum	II
dat.	planētae	planētīs	III
acc.	planētam	planētās	IV
abl.	planētā	planētīs	VI
voc.	planēta	planētae	V

Dictiones collatae

Synonyma

• erro (class. )
• stella errans vel erratica

Translationes

Magnum corpus caeleste

• Anglice: planet (en)
• Bohemice: planeta (cs) f
• Bulgarice: плане́та (bg) f ‎(planéta)
• Corduene: gerstêrk (ku)
• Dacoromane: planetă (ro) f
• Esperantice: planedo (eo)
• Finnice: planeetta (fi)
• Francogallice: planète (fr) f
• Germanice: Planet (de) m
• Graeca Antiqua: πλάνης m ‎(plánēs)
• Hebraice: כּוֹכַב לֶכֶת‎‎ (he) m ‎(kokháv lékhet)
• Hispanice: planeta (es) m

• Islandice: reikistjarna (is) f
• Italice: pianeta (it) m
• Lusitane: planeta (pt) m
• Sinice: 行星 (zh) ‎(xíngxīng) (Mandarin)
• Melitense: pjaneta f
• Neograece: πλανήτης (el) m ‎(planítis)
• Ruthenice: планета (ru) f ‎(planeta)
• Slovene: planet (sl) m
• Suecice: planet (sv) c
• Tadzikice: сайёра ‎(sayyora)
• Tamulice: கிரகம் (ta) ‎(kirakam)

Vide etiam

• Index planetarum in Victionario