Terra

Latine

Notatio

“Siccum.” A lingua prisca Indeuropaea *ters- “siccare.”

Nomen proprium

Terr|a, -ae fem.

1. Dea Romana terrae, etiam Tellus vocatur.

Fontes

1. Varro, "Terra dicta ab eo, ut Aelius scribit, quod teritur. Itaque tera in augurum libris scripta cum R uno. Ab eo colonis locus communis qui prope oppidum relinquitur teritorium, quod maxime teritur"

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	Terra	—	I
gen.	Terrae	—	II
dat.	Terrae	—	III
acc.	Terram	—	IV
abl.	Terrā	—	VI
voc.	Terra	—	V

Dictiones collatae

• Gaea

Formae affines

Latine

• Terra — casus vocativus singularis vocis Terra.
• Terrā — casus ablativus singularis vocis Terra.