erro

E Victionario
Jump to navigation Jump to search

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈerroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: er·rō — morphologica: err-o

Notatio[+/-]

← a lingua Protoitalica: *erzāō ← a lingua Protoindoeuropaea: *h₁ers-

Verbum temporale[+/-]

err|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. Libere ultroque et nullo sibi proposito itineris fine vagari. [1]
  2. Incertus viae ignarusque huc illuc ferri. [1]
  3. (Translate) a vero deflectere, falli. [1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema Vox activa
err- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. errō errem   errābam errārem errābō  
II. sing. errās errēs errā! errābās errārēs errābis errātō!
III. sing. errat erret   errābat errāret errābit errātō!
I. plur. errāmus errēmus   errābāmus errārēmus errābimus  
II. plur. errātis errētis errāte! errābātis errārētis errābitis errātōte!
III. plur. errant errent   errābant errārent errābunt errantō!­
Thema Vox passiva
err- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. errātur errētur   errābātur errārētur errābitur —
Thema Vox activa
errāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. errāvī errāverim errāveram errāvissem errāverō
II. sing. errāvistī errāveris errāverās errāvissēs errāveris
III. sing. errāvit errāverit errāverat errāvisset errāverit
I. plur. errāvimus errāverimus errāverāmus errāvissēmus errāverimus
II. plur. errāvistis errāveritis errāverātis errāvissētis errāveritis
III. plur. errāvērunt
errāvēre 		errāverint errāverant errāvissent errāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		errāre errāvisse
errāsse 		errātūrum,
-am, -um esse 		errāns   errātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		errārī errātum,
-am, -um esse 		errātum īrī   errātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
errandī — errātum errātū

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Libere ultroque et nullo sibi proposito itineris fine vagaridilatare ▼
Libere ultroque et nullo sibi proposito itineris fine vagaricollabi ▲
Incertus viae ignarusque huc illuc ferridilatare ▼
Incertus viae ignarusque huc illuc ferricollabi ▲
A vero deflectere, fallidilatare ▼
A vero deflectere, fallicollabi ▲

Nomen substantivum[+/-]

err|ō, -ōnis masc. [6][7][8][9][10]

  1. √ Qui errat, vagabundus homo, errans.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. errō errōnēs I
gen. errōnis errōnum II
dat. errōnī errōnibus III
acc. errōnem errōnēs IV
abl. errōne errōnibus VI
voc. errō errōnēs V

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Qui erratdilatare ▼
Qui erratcollabi ▲

Discretiva

erro dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Hispanice[+/-]

erro[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
erro prima singularis praesens activa indicativus errar
Appellatio[+/-]
API: [ˈero]
Syllabificatio phonetica: er·ro — morphologica: err-o

Italice[+/-]

erro[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
erro prima singularis praesens activa indicativus errare
Appellatio[+/-]
API: /ˈɛrro/
Syllabificatio phonetica: er·ro — morphologica: err-o

Lusitane[+/-]

erro[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
erro prima singularis praesens activa indicativus errar
Appellatio[+/-]
API: [ˈɛʁu](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: er·ro — morphologica: err-o

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 298 — “ERRO, as, āvi, ātum, are, 1.”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 950 — “1. erro, āvī, ātum, 1. v. n. et a.”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. erro, āvī, ātum, āre (ahd. irr(e)ōn, irren) (tom. 1, p. 2458)
  4. ↑ 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — errare
  5. ↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — ERRO200
  6. ↑ 6.0 6.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 299 — “ERRO, ōnis, m. 3.”
  7. ↑ 7.0 7.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 951 — “2. erro, ōnis, m. [1. erro]”
  8. ↑ 8.0 8.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. erro, ōnis, m. (1. erro) (tom. 1, p. 2458)
  9. ↑ 9.0 9.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — erro
  10. ↑ 10.0 10.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — ERRO100
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=erro&oldid=208916"