nox

E Victionario
Solum nox Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Nox.

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /noks/(classice)
Syllabificatio phonetica: nox — morphologica: nox

Notatio[+/-]

Pro *nocts, a lingua prisca Indoeuropaea *nokvt-, a *nequ- “vesperascere”. Vide radicem noct.

Nomen substantivum[+/-]

no|x, -ctis fem. [1][2][3]

  1. √ Tempus inter occasum ortumque solis.[1]
  2. Pars diei quando sol sub horizone est, vel tempus ab occasu ad ortum; praesertim tempus a crepusculo ad diluculum, quando lux solis non adest, sed solummodo lux lunae stellaeve, vel lux artificialis.

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. nox noctēs I
gen. noctis noctium II
dat. noctī noctibus III
acc. noctem noctēs IV
abl. nocte
noctū
noctibus VI
voc. nox noctēs V

Dictiones collatae[+/-]

Antonyma · contraria

  1. diēs

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Loci[+/-]

Latinitas classica

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 398 — “NOX, noctis, f. 3.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 707 — “nox, noctis, f.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — nox, noctis, f. (altindisch nákt-, griech. νύξ, gotisch nahts, ahd. naht) (tom. 2, p. 1202)