probandus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /proˈban.dus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fōr·man·dus — morphologica: form-and-us

Notatio

← Latine: probō (probāre)

Gerundivum

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
probandus	—	—	passiva	gerundivum­	nominativo	probō (probāre)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44/43 a.C.n.)

• Ne noster quidem probandus, si verum est Q. Fabium Labeonem seu quem alium – nihil enim habeo praeter auditum – arbitrum Nolanis et Neapolitanis de finibus a senatu datum, cum ad locum venisset, cum utrisque separatim locutum, ne cupide quid agerent, ne appetenter, atque ut regredi quam progredi mallent. —De officiis Ciceronis

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• O felix animo, felix, Nigrina, marito

Atque inter Latias gloria prima nurus:

Te patrios miscere iuvat cum coniuge census,

Gaudentem socio participique viro.

Arserit Euhadne flammis iniecta mariti,

Nec minor Alcestin fama sub astra ferat:

Tu melius: certo meruisti pignore vitae,

Ut tibi non esset morte probandus amor. —Epigrammata M. Valerii Martialis