Jump to content

probandorum

E Victionario

Discretiva

probandorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
probandōrum casus genitivus pluralis · genus masculinum gerundivi probandus
probandōrum casus genitivus pluralis · genus neutrum gerundivi probandus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /pro.banˈdoːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: pro·ban·dō·rum — morphologica: prob-and-orum

Loci

[+/-]
M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

  • «Brutus occidit liberos proditionem molientis, Manlius virtutem filii morte multavit». Contrarium: «Marcellus ornamenta Syracusanis hostibus restituit, Verres eadem sociis abstulit». Et probandorum et culpandorum ex his confirmatio eosdem gradus habet. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quintus, XI. De exemplo, similitudine, analogia, auctoritate. [7] — probandorum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: probandorum.