disturbo

E Victionario

Latine[+/-]

disturbō[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /disˈturboː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dis·tur·bō — morphologica: dis-turb-o

Notatio[+/-]

Latine: dis- + turbō (turbāre)

Verbum transitivum[+/-]

disturb|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. √ In diversas partes turbare.
  2. (Fig.) per vim disiicere ac permiscere, demoliri, ad nihilum redigere (usurpatur praecipue de aedificiis).
  3. (Translate) consilia fraudulenta abiicere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
disturb- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. disturbō disturbem   disturbābam disturbārem disturbābō  
II. sing. disturbās disturbēs disturbā! disturbābās disturbārēs disturbābis disturbātō!
III. sing. disturbat disturbet   disturbābat disturbāret disturbābit disturbātō!
I. plur. disturbāmus disturbēmus   disturbābāmus disturbārēmus disturbābimus  
II. plur. disturbātis disturbētis disturbāte! disturbābātis disturbārētis disturbābitis disturbātōte!
III. plur. disturbant disturbent   disturbābant disturbārent disturbābunt disturbantō!
Thema Vox passiva
disturb- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. disturbor disturber   disturbābar disturbārer disturbābor  
II. sing. disturbāris disturbēris disturbāre! disturbābāris disturbārēris disturbāberis disturbātor!
III. sing. disturbātur disturbētur   disturbābātur disturbārētur disturbābitur disturbātor!
I. plur. disturbāmur disturbēmur   disturbābāmur disturbārēmur disturbābimur  
II. plur. disturbāminī disturbēminī disturbāminī! disturbābāminī disturbārēminī disturbābiminī
III. plur. disturbantur disturbentur   disturbābantur disturbārentur disturbābuntur disturbantor!
Thema Vox activa
disturbāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. disturbāvī disturbāverim disturbāveram disturbāvissem disturbāverō
II. sing. disturbāvistī disturbāveris disturbāverās disturbāvissēs disturbāveris
III. sing. disturbāvit disturbāverit disturbāverat disturbāvisset disturbāverit
I. plur. disturbāvimus disturbāverimus disturbāverāmus disturbāvissēmus disturbāverimus
II. plur. disturbāvistis disturbāveritis disturbāverātis disturbāvissētis disturbāveritis
III. plur. disturbāvērunt disturbāverint disturbāverant disturbāvissent disturbāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
disturbāre disturbāvisse disturbātūrum,
-am, -um esse
disturbāns   disturbātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
disturbārī disturbātum,
-am, -um esse
disturbātum īrī   disturbātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
disturbandī disturbandus, -a, -um disturbātum disturbātū

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

In diversas partes turbaredilatare ▼
In diversas partes turbarecollabi ▲
Per vim disiicere ac permiscere, demoliri, ad nihilum redigeredilatare ▼
Per vim disiicere ac permiscere, demoliri, ad nihilum redigerecollabi ▲
Consilia fraudulenta abiiceredilatare ▼
Consilia fraudulenta abiicerecollabi ▲

Discretiva

disturbo dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Italice[+/-]

disturbo[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
disturbo prima singularis praesens activa indicativus disturbare
Appellatio[+/-]
API: /disˈturbo/
Syllabificatio phonetica: di·stur·bo — morphologica: dis-turb-o

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 174 — “DISTURBO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (dis et turbo)”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 859 — “dis-turbo, āvi, ātum, 1, v. a. [forma]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — dis-turbo, āvī, ātum, āre (tom. 1, p. 2240)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)disturbare
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)disturbo