disturbo

Latine

Appellatio

API: /disˈturboː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dis·tur·bō — morphologica: dis-turb-o

Notatio

← Latine: dis- + turbō (turbāre)

Verbum transitivum

disturb|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. √ In diversas partes turbare.
2. (Fig.) per vim disiicere ac permiscere, demoliri, ad nihilum redigere (usurpatur praecipue de aedificiis).
3. (Translate) consilia fraudulenta abiicere.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
disturb-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	disturbō	disturbem		disturbābam	disturbārem	disturbābō
II. sing.	disturbās	disturbēs	disturbā!	disturbābās	disturbārēs	disturbābis	disturbātō!
III. sing.	disturbat	disturbet		disturbābat	disturbāret	disturbābit	disturbātō!
I. plur.	disturbāmus	disturbēmus		disturbābāmus	disturbārēmus	disturbābimus
II. plur.	disturbātis	disturbētis	disturbāte!	disturbābātis	disturbārētis	disturbābitis	disturbātōte!
III. plur.	disturbant	disturbent		disturbābant	disturbārent	disturbābunt	disturbantō!­
Thema	Vox passiva
disturb-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	disturbor	disturber		disturbābar	disturbārer	disturbābor
II. sing.	disturbāris	disturbēris	disturbāre!	disturbābāris	disturbārēris	disturbāberis	disturbātor!
III. sing.	disturbātur	disturbētur		disturbābātur	disturbārētur	disturbābitur	disturbātor!
I. plur.	disturbāmur	disturbēmur		disturbābāmur	disturbārēmur	disturbābimur
II. plur.	disturbāminī	disturbēminī	disturbāminī!	disturbābāminī	disturbārēminī	disturbābiminī	—
III. plur.	disturbantur	disturbentur		disturbābantur	disturbārentur	disturbābuntur	disturbantor!

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	disturbāre	disturbāvisse	disturbātūrum, -am, -um esse	disturbāns		disturbātūrus, -a, -um­
Vox passiva	disturbārī	disturbātum, -am, -um esse	disturbātum īrī		disturbātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
disturbandī		disturbandus, -a, -um			disturbātum	disturbātū

Dictiones collatae

• turbō, turbāre

Composita

• conturbō, conturbāre
• dēturbō, dēturbāre
• exturbō, exturbāre
• interturbō, interturbāre
• masturbō, masturbāre
• obturbō, obturbāre, opturbō
• perturbō, perturbāre
• prōturbō, prōturbāre
• supperturbor, supperturbārī

Dictiones derivatae

• disturbātiō

Translationes

In diversas partes turbare

• Anglice: disturb (en), disorder (en)

• Germanice: auseinandertreiben (de), auseinanderjagen (de), in Unordnung (de) bringen

Per vim disiicere ac permiscere, demoliri, ad nihilum redigere

• Anglice: demolish (en), destroy (en), annihilate (en)

• Germanice: zertrümmern (de), zerstören (de), vernichten (de)

Consilia fraudulenta abiicere

• Anglice: disturb (en), foil (en), impede (en)

• Germanice: hintertreiben (de), stören (de), vereiteln (de), zerschlagen (de)

Discretiva

disturbo dictio est in variis linguis:

• Italice: disturbo

Formae affines

Italice

disturbo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
disturbo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	disturbare

Appellatio

API: /disˈturbo/

Syllabificatio phonetica: di·stur·bo — morphologica: dis-turb-o