turbo

E Victionario

Latine[+/-]

turbō[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈturboː/(classice)
Syllabificatio phonetica: tur·bō — morphologica: turb-o

Notatio[+/-]

Latine: turba

turbō (turbāre)[+/-]

Verbum temporale[+/-]

turb|ō, -āre, -āvī, -ātum

  1. (Intrans.) turbas excitare, discordiam moliri. [1]
  2. (Trans.) res confundere.
    “Noli turbare circulos meos!”

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
turb- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. turbō turbem   turbābam turbārem turbābō  
II. sing. turbās turbēs turbā! turbābās turbārēs turbābis turbātō!
III. sing. turbat turbet   turbābat turbāret turbābit turbātō!
I. plur. turbāmus turbēmus   turbābāmus turbārēmus turbābimus  
II. plur. turbātis turbētis turbāte! turbābātis turbārētis turbābitis turbātōte!
III. plur. turbant turbent   turbābant turbārent turbābunt turbantō!
Thema Vox passiva
turb- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. turbor turber   turbābar turbārer turbābor  
II. sing. turbāris turbēris turbāre! turbābāris turbārēris turbāberis turbātor!
III. sing. turbātur turbētur   turbābātur turbārētur turbābitur turbātor!
I. plur. turbāmur turbēmur   turbābāmur turbārēmur turbābimur  
II. plur. turbāminī turbēminī turbāminī! turbābāminī turbārēminī turbābiminī
III. plur. turbantur turbentur   turbābantur turbārentur turbābuntur turbantor!
Thema Vox activa
turbāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. turbāvī turbāverim turbāveram turbāvissem turbāverō
II. sing. turbāvistī turbāveris turbāverās turbāvissēs turbāveris
III. sing. turbāvit turbāverit turbāverat turbāvisset turbāverit
I. plur. turbāvimus turbāverimus turbāverāmus turbāvissēmus turbāverimus
II. plur. turbāvistis turbāveritis turbāverātis turbāvissētis turbāveritis
III. plur. turbāvērunt turbāverint turbāverant turbāvissent turbāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
turbāre turbāvisse turbātūrum,
-am, -um esse
turbāns   turbātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
turbārī turbātum,
-am, -um esse
turbātum īrī   turbātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
turbandī turbandus, -a, -um turbātum turbātū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Turbas excitare, discordiam moliridilatare ▼
Turbas excitare, discordiam moliricollabi ▲
Res confunderedilatare ▼
Res confunderecollabi ▲

turbō (turbinis)[+/-]

Nomen substantivum[+/-]

turb|ō, -inis fem.

  1. Quidquid in gyrum vertitur.
  2. Ventus vorticosus et validissimus, qui obvia quaeque prosternit: et ipse vortex, quam ventus efficit. [2]
  3. (Fig.) tempestās.
  4. Instrumentum lusorium.

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. turbō turbinēs I
gen. turbinis turbinum II
dat. turbinī turbinibus III
acc. turbinem turbinēs IV
abl. turbine turbinibus VI
voc. turbō turbinēs V

Translationes[+/-]

Quidquid in gyrum vertiturdilatare ▼
Quidquid in gyrum vertiturcollabi ▲
Ventus vorticosus et validissimusdilatare ▼
Ventus vorticosus et validissimuscollabi ▲
Tempestasdilatare ▼
Tempestascollabi ▲
Instrumentum lusoriumdilatare ▼
Instrumentum lusoriumcollabi ▲

turbō (turbōnis)[+/-]

Nomen substantivum[+/-]

turb|ō, -ōnis masc. [3]

  1. Tempestas.
  2. Instrumentum lusorium.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. turbō turbōnēs I
gen. turbōnis turbōnum II
dat. turbōnī turbōnibus III
acc. turbōnem turbōnēs IV
abl. turbōne turbōnibus VI
voc. turbō turbōnēs V

Translationes[+/-]

Tempestasdilatare ▼
Tempestascollabi ▲
Instrumentum lusoriumdilatare ▼
Instrumentum lusoriumcollabi ▲

Loci[+/-]

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boethius
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

saec. VI.

“… velut si conum, quem turbonem vocant, quis diligenter extornet eique unam virgulam coloris rubri vel alterius ducat, et eum qua potest celeritate convertat, tunc totus conus rubro colore videtur infectus, non quo totus ita sit, sed quod partes puras rubrae virgae velocitas comprehendat et apparere non sinat.” — Boeth. 1. Music. 3. p. 1067.

Discretiva

turbo dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Italice[+/-]

turbo[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
turbo prima singularis praesens activa indicativus turbare
Appellatio[+/-]
API: /ˈturbo/
Syllabificatio phonetica: tur·bo — morphologica: turb-o

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 833 — “TURBO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”
  2. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 834 — “TURBO, ĭnis, m. 3. (turba) vult esse femin. gen.”
  3. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 834 — “TURBO, ōnis, m. 3. (turba)”