Jump to content

turbines

E Victionario

Discretiva

turbines dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

turbinēs

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
turbinēs casus nominativus pluralis substantivi turbō
turbinēs casus accusativus pluralis substantivi turbō
turbinēs casus vocativus pluralis substantivi turbō
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈturbineːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: tur·bi·nēs — morphologica: turbin-es

turbines

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
turbines forma pluralis substantivi turbine
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [ˈtɜːbɪnz](Britannice)
API: [ˈtɜːʳbaɪnz](Americane)
Syllabificatio phonetica: tur·​bines

turbines

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
turbines forma pluralis substantivi turbine
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
turbinesAPI: /tʏrˈbinəs/
Syllabificatio phonetica: tur·​bi·nes

turbines

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
turbines secunda singularis praesens activa indicativus turbiner
turbines secunda singularis praesens activa coniunctivus turbiner
Forma Modus flexurae originis
turbines forma pluralis substantivi turbine
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [tyʁˈbin]
Syllabificatio phonetica: tur·bines — morphologica: turbin-es

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • hinc nubila, tonitrua et alia fulmina, hinc grandines, pruinae, imbres, procellae, turbines, hinc plurima mortalium mala et rerum naturae pugna secum. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 38, [102] — turbines
  2. Vicicitatio: turbines.