turbinibus

E Victionario

Discretiva

turbinibus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
turbinibus casus dativus pluralis substantivi turbō
turbinibus casus ablativus pluralis substantivi turbō

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /turˈbinibus/(classice)
Syllabificatio phonetica: tur·bi·ni·bus — morphologica: turbin-ibus

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • laudatissima ex India adfertur, sed nascitur et in Asia, non tamen ea utuntur nisi ad volnera recentibus foliis, mirifice enim conglutina<n>t suco. ob id in turbinibus cadorum eam serunt ut aizoum maius. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVII, cap. 5, [14] — turbinibus
  2. Vicicitatio: turbinibus.