disturba
Discretiva
|
disturba dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]disturbā
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| disturbā | secunda singularis | praesens | activa | imperativus | disturbō (disturbāre) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /disˈturbaː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dis·tur·bā — morphologica: dis-turb-a
disturba
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| disturba | tertia singularis | perfectum | activa | indicativus | disturber |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: [distyʁˈba] - Syllabificatio phonetica: for·ma — morphologica: dis-turb-a
disturba
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| disturba | tertia singularis | praesens | activa | indicativus | disturbare |
| disturba | secunda singularis | praesens | activa | imperativus | disturbare |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /disˈturba/ - Syllabificatio phonetica: di·stur·ba — morphologica: dis-turb-a
Categoriae:
- Discretiva
- Formae affines
- Lingua Latina
- Linguae Latinae index inversus
- Formae affines per coniugationem
- Formae affines Latinae
- Formae affines Latinae per coniugationem
- Lingua Francogallica
- Formae affines Francogallicae
- Formae affines Francogallicae per coniugationem
- Lingua Italica
- Formae affines Italicae
- Formae affines Italicae per coniugationem