virgo

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Nomen substantivum

virg|ō, -ĭnis fem.

1. √ Femina quae non cum viro cubuit.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	virgō	virgĭnēs	I
gen.	virgĭnis	virgĭnum	II
dat.	virgĭnī	virgĭnibus	III
acc.	virgĭnem	virgĭnēs	IV
abl.	virgĭne	virgĭnibus	VI
voc.	virgō	virgĭnēs	V

Translationes

Anglice

√ virgin

Arabice

√ عذراء (ʿaḏrāʾ)

Germanice

√ Jungfrau fem.

Graeca Antiqua

√ παρθένος (parthenos, f.)

Hispanice

√ virgen c

Lusitane

√ virgem c

Sinice

√ 处女 (chǔnǚ)

Loci

Latinitas Romana

saec. VI. a.C.n.

• Inscriptio “Duenos”:

  𐌍𐌄𐌉𐌕𐌄𐌃𐌄𐌍𐌃𐌏𐌂𐌏𐌔𐌌𐌉𐌔𐌖𐌉𐌓𐌂𐌏𐌔𐌉𐌄𐌃

  nei ted endo cosmis virco sied