Jump to content

confugio

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /koːnˈfugioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fu·gi·ō — morphologica: confug-io

Notatio

[+/-]
Latine: cum + fugiō

Verbum intransitivum

[+/-]

cōnfug|iō, -ere, cōnfūgī, cōnfugitūrus

  1. Fugere ad aliquem auxilii, aut salutis causa

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

Thema Vox activa
cōnfug- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnfugiō cōnfugiam   cōnfugiēbam cōnfugerem cōnfugiam  
II. sing. cōnfugis cōnfugiās cōnfuge! cōnfugiēbās cōnfugerēs cōnfugiēs cōnfugitō!
III. sing. cōnfugit cōnfugiat   cōnfugiēbat cōnfugeret cōnfugiet cōnfugitō!
I. plur. cōnfugimus cōnfugiāmus   cōnfugiēbāmus cōnfugerēmus cōnfugiēmus  
II. plur. cōnfugitis cōnfugiātis cōnfugite! cōnfugiēbātis cōnfugerētis cōnfugiētis cōnfugitōte!
III. plur. cōnfugiunt cōnfugiant   cōnfugiēbant cōnfugerent cōnfugient cōnfugiuntō!­
Thema Vox passiva
cōnfug- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. cōnfugitur cōnfugiātur   cōnfugiēbātur cōnfugerētur cōnfugiētur
Thema Vox activa
cōnfūg- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. cōnfūgī cōnfūgerim cōnfūgeram cōnfūgissem cōnfūgerō
II. sing. cōnfūgistī cōnfūgeris cōnfūgerās cōnfūgissēs cōnfūgeris
III. sing. cōnfūgit cōnfūgerit cōnfūgerat cōnfūgisset cōnfūgerit
I. plur. cōnfūgimus cōnfūgerimus cōnfūgerāmus cōnfūgissēmus cōnfūgerimus
II. plur. cōnfūgistis cōnfūgeritis cōnfūgerātis cōnfūgissētis cōnfūgeritis
III. plur. cōnfūgērunt cōnfūgerint cōnfūgerant cōnfūgissent cōnfūgerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
cōnfugere cōnfūgisse cōnfugitūrum,
-am, -um esse
cōnfugiēns   cōnfugitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
cōnfugī cōnfugitum,
-am, -um esse
cōnfugitum īrī   cōnfugitus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
cōnfugiendī cōnfugiendus, -a, -um cōnfugitum cōnfugitū

Dictiones collatae

[+/-]

Composita

Collocationes

  • ad fidem alicuius confugere

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]