confugere

Discretiva

confugere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnfugere	—	praesens	activa	infinitivus	cōnfugiō

Appellatio

API: /koːnˈfugere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·fu·ge·re — morphologica: con-fug-ere

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Italiam ex Africa maxime coortae infestant, saepe populo R<omano> ad Sibyllina coacto remedia confugere inopiae metu. —Naturalis historia Plinii