effugio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /efˈfu.gi.oː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ef·fu·gi·ō — morphologica: ef-fug-io

Notatio

← Latine: ex + fugiō (fugere)

Verbum temporale

effug|ĭō, -ĕre, effūgī, effugitūrus

1. (Transitivē) vitare
2. (Intransitivē) ab hostibus persecutus currere et nondum capi posse.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
effug-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	effugiō	effugiam		effugiēbam	effugerem	effugiam
II. sing.	effugis	effugiās	effuge!	effugiēbās	effugerēs	effugiēs	effugitō!
III. sing.	effugit	effugiat		effugiēbat	effugeret	effugiet	effugitō!
I. plur.	effugimus	effugiāmus		effugiēbāmus	effugerēmus	effugiēmus
II. plur.	effugitis	effugiātis	effugite!	effugiēbātis	effugerētis	effugiētis	effugitōte!
III. plur.	effugiunt	effugiant		effugiēbant	effugerent	effugient	effugiuntō!

Thema	Vox activa
effūg-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	effūgī	effūgerim	effūgeram	effūgissem	effūgerō
II. sing.	effūgistī	effūgeris	effūgerās	effūgissēs	effūgeris
III. sing.	effūgit	effūgerit	effūgerat	effūgisset	effūgerit
I. plur.	effūgimus	effūgerimus	effūgerāmus	effūgissēmus	effūgerimus
II. plur.	effūgistis	effūgeritis	effūgerātis	effūgissētis	effūgeritis
III. plur.	effūgērunt	effūgerint	effūgerant	effūgissent	effūgerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	effugere	effūgisse	effugitūrum, -am, -um esse	effugiēns		effugitūrus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
effugiendī		effugiendus, -a, -um			—	—

Dictiones collatae

• effugō, effugāre
• fugitō, fugitāre

Composita

• aufugiō, aufugere
• cōnfugiō, cōnfugere, cōnfugium, cōnfuga
• dēfugiō, dēfugere, dēfuga
• diffugiō, diffugere, diffugium
• interfugiō, interfugere
• perfugiō, perfugere, perfugium, perfuga
• praefugiō, praefugere
• praeterfugiō, praeterfugere
• profugiō, profugere, profuga
• refugiō, refugere, refugium, refuga
• subterfugiō, subterfugere
• suffugiō, suffugere, suffugium
• superfugiō, superfugere
• trānsfugiō, trānsfugere, trānsfugium, trānsfuga

Dictiones derivatae

• effugātiō
• effugium
• effugius, effugia, effugium

Translationes

Vitare	dilatare ▼

Vitare	collabi ▲

Anglice: avoid (en), evade (en) Germanice: fliehen (de), meiden (de), vermeiden (de) Hispanice: evitar (es) Italice: scampare (it), evitare (it)

Ab hostibus persecutus currere et nondum capi posse	dilatare ▼

Ab hostibus persecutus currere et nondum capi posse	collabi ▲

Anglice: escape (en) Germanice: entfliehen (de), entkommen (de) Hispanice: huir (es) Italice: fuggire (it), scappare (it)

Discretiva

effugio dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
effugiō	casus dativus singularis	substantivi effugium
effugiō	casus ablativus singularis	substantivi effugium
effugiō	casus dativus singularis · genus masculinum	adiectivi effugius
effugiō	casus ablativus singularis · genus masculinum	adiectivi effugius
effugiō	casus dativus singularis · genus neutrum	adiectivi effugius
effugiō	casus ablativus singularis · genus neutrum	adiectivi effugius

Appellatio pronuntiatusque

API: /efˈfu.gi.oː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ef·fu·gi·ō — morphologica: ef-fug-io

Loci

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hostem muro repellam, et praeruptae altitudinis castella vel magnos exercitus difficultate aditus morabuntur; a tempestate nos vindicat portus; nimborum vim effusam et sine fine cadentes aquas tecta propellunt; fugientes non sequitur incendium; adversus tonitruum et minas caeli subterraneae domus et defossi in altum specus remedia sunt (ignis ille caelestis non transverberat terram sed exiguo eius obiectu retunditur); in pestilentia mutare sedes licet: nullum malum sine  effugio  est. —Naturales quaestiones Senecae

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

• Ac primum legio gradu immota et angustias loci pro munimento retinens, postquam [in] propius suggressos hostes certo iactu tela exhauserat, velut cuneo erupit. idem auxiliarium impetus; et eques protentis hastis perfringit quod obvium et validum erat. ceteri terga praebuere, difficili  effugio , quia circumiecta vehicula saepserant abitus. et miles ne mulierum quidem neci temperabat, confixaque telis etiam iumenta corporum cumulum auxerant. —Annales P. Cornelii Taciti