confugiunt

Discretiva

confugiunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnfugiunt	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	cōnfugiō (cōnfugere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnˈfugiunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·fu·gi·unt — morphologica: con-fug-iunt

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Cervis quoque est sua malignitas, quamquam placidissimo animalium. urgente vi canum ultro confugiunt ad hominem et in pariendo semitas minus cavent humanis vestigiis tritas quam secreta ac feris opportuna. —Naturalis historia Plinii