Jump to content

arbor

E Victionario

Latine

Pinus arbor

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
arborAPI: /ˈar.bor/(classice)
Syllabificatio phonetica: ar·bor morphologica: arbor

Formae aliae

[+/-]
arbos antiq.

Nomen substantivum

[+/-]

arb|or, -oris fem.

  1. Alta planta lignea perennis.

Declinatio

[+/-]
f. sing. plur.
nom. arbor arborēs I
gen. arboris arborum II
dat. arborī arboribus III
acc. arborem arborēs IV
abl. arbore arboribus VI
voc. arbor arborēs V

Dictiones collatae

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Alta planta lignea perennisdilatare ▼
Alta planta lignea perenniscollabi ▲

Loci

P. Ovidius Naso
-42…+18
C. Plinius Secundus
23–79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

  • nitenti tamen est similis curvataque crebros
dat gemitus  arbor  lacrimisque cadentibus umet.
constitit ad ramos mitis Lucina dolentes
admovitque manus et verba puerpera dixit:
 arbor  agit rimas et fissa cortice vivum
reddit onus, vagitque puer; quem mollibus herbis
naides inpositum lacrimis unxere parentis. —Metamorphoses Ovidii Nasonis [1]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • pudet a Graecis Italiae rationem mutuari, Metrodorus tamen Scepsius dicit, quoniam circa fontem  arbor  multa sit picea, quales Gallice vocentur padi, hoc nomen accepisse, Ligurum quidem lingua amnem ipsum Bodincum vocari, quod significet fundo carentem. —Naturalis historia Plinii [2]

Vide etiam: arbor (Vicicitatio)

Fontes

  1. Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber decimus, Venus et Adonis, versus 509 arbor
  2. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 20, [122] arbor