Jump to content

unio

E Victionario
(Redirectum de Unio)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈuːni.oː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ū·ni·ō — morphologica: un-io

Notatio

[+/-]
← Latineūnus

Verbum transitivum

[+/-]

ūnĭō, ūnīre, ūnĭī, ūnītum

  1. √ Unum facere, in unum redigere, coniungere, copulare.
  2. p.class. | In unionem, in foedum componere exempli gratia politice.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
ūn- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ūniō ūniam   ūniēbam ūnīrem ūniam  
II. sing. ūnīs ūniās ūnī! ūniēbās ūnīrēs ūniēs ūnītō!
III. sing. ūnit ūniat   ūniēbat ūnīret ūniet ūnītō!
I. plur. ūnīmus ūniāmus   ūniēbāmus ūnīrēmus ūniēmus  
II. plur. ūnītis ūniātis ūnīte! ūniēbātis ūnīrētis ūniētis ūnītōte!
III. plur. ūniunt ūniant   ūniēbant ūnīrent ūnient ūniuntō!
Thema Vox passiva
ūn- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ūnior ūniar   ūniēbar ūnīrer ūniar  
II. sing. ūnīris ūniāris ūnīre! ūniēbāris ūnīrēris ūniēris ūnītor!
III. sing. ūnītur ūniātur   ūniēbātur ūnīrētur ūniētur ūnītor!
I. plur. ūnīmur ūniāmur   ūniēbāmur ūnīrēmur ūniēmur  
II. plur. ūnīminī ūniāminī ūnīminī! ūniēbāminī ūnīrēminī ūniēminī
III. plur. ūniuntur ūniantur   ūniēbantur ūnīrentur ūnientur ūniuntor!
Thema Vox activa
ūni- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. ūniī ūnierim ūnieram ūniissem ūnierō
II. sing. ūniistī ūnieris ūnierās ūniissēs ūnieris
III. sing. ūniit ūnierit ūnierat ūniisset ūnierit
I. plur. ūniimus ūnierimus ūnierāmus ūniissēmus ūnierimus
II. plur. ūniistis ūnieritis ūnierātis ūniissētis ūnieritis
III. plur. ūniērunt ūnierint ūnierant ūniissent ūnierint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
ūnīre ūniisse ūnītūrum,
-am, -um esse
ūniēns   ūnītūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
ūnīrī ūnītum,
-am, -um esse
ūnītum īrī   ūnītus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
ūniendī ūniendus, -a, -um ūnītum ūnītū

Usus

[+/-]
  1. Helvetiae cantones uniti (saeculo XVII°), vide w:instrumentum Pacis Osnabrugensis!

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

  1. ūnō, ūnāre; adūnō, adūnāre

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Unum facere, in unum redigeredilatare ▼
Unum facere, in unum redigerecollabi ▲

Nomen substantivum

[+/-]
Uniones

I

Cardinalis: unus
Ordinalis: primus
prior
Adverbium: semel
Distributivus: singuli
Multiplicativus: simplex
Collectivus: unio
0III

ūnĭ|ō, -ōnis comm.

  1. class. | Sphaera, quam concha facit, vel sphaera ex vitro ita fabricata ut ornatui usui sit.
  2. p.class. | Unitas; synthesis seu corpus computatum ut unum sit.

Declinatio

[+/-]
f. sing. plur.
nom. ūniō ūniōnēs I
gen. ūniōnis ūniōnum II
dat. ūniōnī ūniōnibus III
acc. ūniōnem ūniōnēs IV
abl. ūniōne ūniōnibus VI
voc. ūniō ūniōnēs V

Discretiva

unio dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

unio

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
unio casus vocativus singularis substantivi unia

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: [ˈũɲ.jɔ]

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus
23-79
Isidorus Hispalensis
560-636
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • crassescunt etiam in senecta conchisque adhaerescunt nec his evelli queunt nisi lima. quibus una tantum est facies et ab ea rotunditas, aversis planities, ob id tympania nominantur. cohaerentes videmus in conchis hac dote unguenta circumferentibus. cetero in aqua mollis unio, exemptus protinus durescit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Iactus quisque apud lusores veteres a numero vocabatur, ut unio, [binio,] trinio, quaternio, [quinio], senio. Postea appellatio singulorum mutata est, et unionem canem, trinionem suppum, quaternionem planum vocabant. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [3][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Sicut enim dictum est in sententiis de aqua, omnis densitas et gravita s et pondus est a numero partium coeuntium plurium vel pauciorum, arctius vel latius, in unam massam; omnis autem coitus, unio et mixtio et adhaesio est per agglutinans et annectens humidum; terra igitur seu arida per se est rarissimum, subtilissimum corpus. —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 54, [109] — unio
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: unio.
  3. 3.0 3.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVIII. De vocabulis tesserarum. Caput LXV. [1] — unio
  4. 4.0 4.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De principiis rerum elementis et causis. (Universitas Turicensis): Cap. : De terra.  — unio