unis

E Victionario

Discretiva

unis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

ūnīs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ūnīs secunda singularis praesens activa indicativus ūniō (ūnīre)
Forma Modus flexurae originis
ūnīs casus dativus pluralis numeri ūnus
ūnīs casus ablativus pluralis numeri ūnus
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /ˈuːniːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ū·nīs — morphologica: un-is

Francogallice[+/-]

unis[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
unis prima singularis praesens activa indicativus unir
unis secunda singularis praesens activa indicativus unir
unis secunda singularis praesens activa imperativus unir
unis prima singularis perfectum activa indicativus unir
unis secunda singularis perfectum activa indicativus unir
Forma Modus flexurae originis
unis forma pluralis · genus masculinum participii uni
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: [yˈni]
Syllabificatio phonetica: u·nis — morphologica: un-is

Lusitane[+/-]

unis[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
unis secunda pluralis praesens activa indicativus unir
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: [uˈniʃ](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: u·nis — morphologica: un-is

Loci[+/-]

T. Lucretius Carus
–95…–55
M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius -58/+17 Apuleius
ca. 125-170
Aulus Gellius
ca. 130-180
Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
antiq. class.class.class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Denique cur animi numquam mens consiliumque
gignitur in capite aut pedibus manibusve, sed unis
sedibus et certis regionibus omnibus haeret,
si non certa loca ad nascendum reddita cuique
sunt, et ubi quicquid possit durare creatum
atque ita multimodis partitis artubus esse,
membrorum ut numquam existat praeposterus ordo?
usque adeo sequitur res rem, neque flamma creari
fluminibus solitast neque in igni gignier algor. —De rerum natura Lucretii [1][2]

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

  • Saepius me iam agitas quod rem gestam Dolabellae nimis in caelum videar efferre. Ego autem, quamquam sane probo factum, tamen ut tanto opere laudarem adductus sum tuis et unis et alteris litteris. Sed totum se a te abalienavit Dolabella ea de causa qua me quoque sibi inimicissimum reddidit. o hominem impudentem! —Epistolae ad Atticum Ciceronis [3]

class.

  • Iam unis foribus Hexapyli apertis coepti erant recipi, cum praetores intervenerunt. Et primo imperio minisque, deinde auctoritate deterrendo, postremo, ut omnia vana erant, obliti maiestatis precibus agebant ne proderent patriam tyranni ante satellitibus et tum corruptoribus exercitus. —Ab urbe condita Titi Livii [4]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • De eloquentia vero, si qua mihi fuisset, neque mirum, neque invidiosum deberet videri, si ab ineunte aevo unis studiis litterarum ex summis viribus deditus omnibus aliis spretis voluptatibus ad hoc aevi haud sciam anne super omnis homines impenso labore diuque noctuque cum despectu et dispendio bonae valetudinis eam quaesissem. Sed nihil ab eloquentia metuant, quam ego, si quid omnino promovi, potius spero quam praesto. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [5][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Lucilius autem, praeterquam supra posui, alio quoque in loco id manifestius demonstrat, nam in libro XV. ita dicit: hunc, milli passum qui vicerit atque duobus, Campanus sonipes succussor nullus sequetur Maiore in spatio ac diversus videbitur ire; item libro nono: Tu milli nummum potes uno quaerere centum; ‘milli passum’ dixit pro ‘mille passibus’ et ‘uno milli nummum’ pro ‘unis mille nummis’ aperteque ostendit ‘mille’ et vocabulum esse et singulari numero dici eiusque plurativum esse ‘milia’ et casum etiam capere ablativum. —Noctes Atticae A. Gellii [6][2]

saec. VI.

  • Sint enim nobis tres aequales termini, id est tres unitates, vel tres bini, vel tres terni, vel tres quaterni, vel quantos ultra libet ponere. Quod enim in unis tribus terminis evenit, idem contingit in caeteris. Ex his igitur, secundum praecepti nostri ordinem, videas primum nasci multiplices, et in his duplices prius dehinc triplos, deinde quadruplos, et ad eumdem ordinem consequentes. —De institutione arithmetica Boetii [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber tertius, versus 616 — unis
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: unis.
  3. Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber quartus decimus. Ep. 18 [1] — unis
  4. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXIV, caput 32, [5] — unis
  5. 5.0 5.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 1. Sectio 5. Versus 1 — unis
  6. 6.0 6.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber primus. Capitulum XVI, [13] — unis
  7. 7.0 7.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - De institutione arithmetica libri duo. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1844-1864. (Universitas Turicensis):  Liber I.  Pagina 1110C.  Caput XXXII.  Demonstratio quemadmodum omnis inaequalitas ab aequalitate processerit  — unis