duo
E Victionario
Duo
Latine[+/-]
|
II |
|
|---|---|
| Cardinalis: | duo |
| Ordinalis: | secundus alter |
| Adverbium: | bis |
| Distributivus: | bini |
| Multiplicativus: | duplex |
| Collectivus: | binio |
| I – II – III | |
Appellatio[+/-]
-
/ˈdu.o/ (classice)
Notatio[+/-]
A lingua prisca Indoeuropaea *duvo-. Vide radicem du.
Nomen adiectivum[+/-]
dŭ|ŏ, -ae, -ŏ (numerales: Ⅱ, 2)
Declinatio[+/-]
| masc. | fem. | neut. | |
|---|---|---|---|
| nom. | dŭŏ | dŭae | dŭŏ |
| acc. | dŭōs dŭŏ |
dŭās | dŭŏ |
| gen. | dŭōrum | dŭārum | dŭōrum |
| abl. | dŭōbus | dŭābus | dŭōbus |
| dat. | dŭōbus | dŭābus | dŭōbus |
Translationes[+/-]
Anglice
Anglica Antiqua
Arabice
|
Hispanice
Hungarice
Iaponice
Illyrice
Islandice
Italice
Lusitane
Neograece
|
