Jump to content

secundus

E Victionario
II
Cardinalis: duo
Ordinalis: secundus
Adverbium: bis
Distributivus: bīnī
Proportionalis: duplus
Multiplicativus: duplex
Collectivus: bīniō
IIIIII
(I) primus ← secundus → tertius (III)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
secundusAPI: /seˈkun.dus/(classice)
Syllabificatio phonetica: se·cun·dus — morphologica: secund-us

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
Latine: sequor

Numerus ordinalis

[+/-]

secund|us, -a, -um

  1. √ Qui sequitur, praesertim qui primum sequitur.
  2. naut. Conducibilis (ut flumina, venti, etc.)
  3. (Metonymicē) quod felicitatem affert.

Declinatio

[+/-]
Numerus ordinalis singularis Numerus ordinalis pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. secundus secunda secundum nom. secundī secundae secunda
gen. secundī secundae secundī gen. secundōrum secundārum secundōrum
dat. secundō secundae secundō dat. secundīs secundīs secundīs
acc. secundum secundam secundum acc. secundōs secundās secunda
abl. secundō secundā secundō abl. secundīs secundīs secundīs
voc. secunde secunda secundum voc. secundī secundae secunda

Dictiones collatae

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Qui primum sequiturdilatare ▼
Qui primum sequiturcollabi ▲