Discretiva
|
uniri dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| ūnīrī
|
—
|
praesens
|
passiva
|
infinitivus
|
ūniō (ūnīre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ū·nī·rī — morphologica: un-iri
Latinitas nova
saec. XVII. (opus 1618 p.C.n. Wittenbergae)
- Misti enim generatio praecipue in perfecta, pro misti natura, humidi cum sicco permistione consistit: at hoc fieri non potest, nisi per attenuationem, quae facit ut omnes humidi particulae cum particulis sicci exacte uniri possint: at extenuatio per se fit a calore, etsi nunc maiori, nunc minori. —Epitome naturalis scientiae Danielis Sennerti (1572-1637). Liber III. Cap. III. De Generatione et Interitu corporum natur alium.
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| uniri
|
casus genitivus/dativus singularis
|
substantivi unire
|
| uniri
|
casus nominativus/accusativus pluralis
|
substantivi unire
|
| uniri
|
casus genitivus/dativus pluralis
|
substantivi unire
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: u·ni·ri — morphologica: unir-i
